به گزارش پایگاه خبری تحلیلی پسین هرمزگان به نقل از خبرگزاری فارس از بندرعباس، مجید عسکری زاده عضو شورای اسلامی شهر بندرعباس در یادداشتی به معضلات و مشکلات ناشی از حاشیه‌نشینی پرداخته است.

حاشیه‌نشینی یک پدیده اجتماعی است که در تمام دنیا و ایران وجود دارد و عواملی آن را تشدید می‌کند.

معضل حاشیه‌ نشینی از جمله مباحثی است که نه تنها در شهر بندرعباس بلکه در بیشتر کلان‌شهرهای کشور وجود دارد اما در شهر بندرعباس این مشکل به گونه‌ای است که باید میزبان کم‌کاری در روستاها و حتی استان‌های  همسایه خود نیز باشیم، اتباع بیگانه را هم باید به این جمعیت اضافه کرد.

مردمانی در کوچه‌ پس کوچه‌های شهر بندرعباس زندگی می‌کنند که به اجبار خشکسالی و بیکاری و به امید شغل، درآمد و کار بهتر، غربت را بر ماندن در دیار خود ترجیح داده و با کوله‌باری از آرزو به شهر آمده‌اند، بدون آنکه بدانند چه سرنوشتی در انتظار شان است.

در محلات حاشیه‌ نشین شهر بندرعباس از چاهستانی‌ها گرفته تا دوهزار، سنگ کن، درخت سبز، شیر اول، شیرسوم و... که قدم می‌زنی به حال و روز ساکنانش تاسف می‌خوری که چرا به جبر روزگار و ناملایمتی شرایط مجبور به ترک روستا و محل سکونت خود شده‌اند و در خانه های نامناسب سکنی گزیده‌اند که نمی‌توان نام خانه بر آن نهاد.

خانه‌هایی که هر آن ممکن است بر سر ساکنانش آوار شود.

عامل اصلی، خشک سالی است که در استان هرمزگان از 20 سال گذشته شروع شده و اگر دولت فکری به حال آسیب‌دیدگان ناشی از خشکسالی و بیکار شدن کشاورزان، باغداران، دامداران و غیره نکند این معضل با شدت بیشتری در شهر افزایش پیدا خواهد کرد. 

  مسئله دیگر عدم توازن محلات در توسعه و تبعیض در دسترسی به زیرساخت ها است که یکی از چالش‌های اساسی بشمار می‌رود و هر چند در چند سال اخیر اقدامات بسیار خوبی در شهر انجام پذیرفته یا در حال انجام است اما در سطح محلات، عدم توازن و یکپارچگی در دسترسی به زیرساخت ها و امکانات شهری، وجود دارد و بدیهی است که مدیریت شهری باید به این مسائل توجه ویژه کند.

باید عدالت در شهر و در سطح مناطق حاشیه نشین اتفاق بیفتد. مسئله دسترسی عادلانه به امکانات شهری همواره یکی از دغدغه های شخصی اینجانب بوده است و با راه حل و تحلیل کهنه نمی‌توان به مقابله با آن رفت.

متاسفانه گسترش مناطق شهری، افزایش مهاجرت به سمت شهر بندرعباس و ایجاد حاشیه نشینی بستر بسیاری از مشکلات و آسیب‌های اجتماعی نیز گردیده است.

ذکر این نکته ضروری ست که ما شهرنشین شده ایم اما شهرگرا نشده ایم. باید کسی که می خواهد شهر نشین شود شهرگرا نیز باشد.بدون تردید خود مراقبتی و دیگر مراقبتی باید مدنظر قرارگیرد و تحت عنوان نظارت همگانی بر مدیریت شهر  مورد توجه همه شهروندان باشد.