پایگاه خبری تحلیلی پسین هرمزگان ✍حمید رضا مرادی تسلیت واژه کوچکی است در یک صبحگاه زمستانی سرد منطقه سیاهو وقتی تشگر هرمزگان بلند ترین قله استانم لباس سفیدش را پوشیده است مردمان دهستانم لباسهای سیاهشان را بیرون می آورند چیزی مثل یک عزای عمومی برای یک دهستان و فراتر از مرزهای جغرافیایی سیاهو چرا که بخش مرکزی نیز شورای سابق بخش خود را از دست داده است و شهرستان بندرعباس عضو شورای سابق شهرستانش را . و هرمزگان دبیر جشنواره نارنگی اش را، روزی که هزاران دانش آموخته مدارس هرمزگان معلم مهربانشان را از دست داده اند .صبح یک جمعه غم انگیز خبر ناگواری سراسر بغض و اندوه جامعه شوراها و دهیاران و فرهنگیان و اهالی شریف منطقه سیاهو را فرامی گیرد لبخندهای مرد دلسوز سیاهو اولین خاطره ای است که هر کس از اولین برخوردش با زنده یاد حبیب عامری سیاهویی به یاد می آورد امروز تمام منطقه سیاهو در غم از دست دادن معلمی دلسوز و شورای اسلامی مرکز دهستانش عزادار است .مردی که با تمام وجود در سختی ها و مشکلات چون کوهی استوار پشت سیاهو و منطقه اش ایستاده بود در غم و شادی در مشکلات فراوان دهستانش همواره با تعصبی مثال زدنی پیگیر مشکلات سیاهو بود اما در طلوع جمعه ای غم انگیز یک جمله در تمام ذهن ها و گروهها نقش بسته است سیاهو سیاه پوش شد خدا حافظ معلم اول ابتدایی ام که چششم به دانش و تحصیل با نگاه محبت آمیز شما باز شد خداحافظ مرد پیگیر و دلسوز و زحمتکش سیاهو خدا حافظ معلم اخلاق و سیاستمدار شایسته. خدا حافظ دوست من