معلمان بی ادعایی که هر آنچه در توان دارند در طبق اخلاص می گذارند تا به آنان که خاص هستند آموزش دهند، آنها که یادگیری، پرورش استعدادها و توانمندی هایشان و بهره مندی از همه امکانات شهروندی حق شان است و صد البته این وظیفه سنگین و ویژه بر دوش معلمانی است آنها نیز در آموزش و شیوه رفتار با دانش آموزان ناتوان، خاص هستند.

زمان های طلایی یادگیری که به علت عدم توجه و یا ناآگاهی از بین می رود

بطالبویی یکی از معلم های دانش آموزان ناشنوای خراسان شمالی در گفت و گو با ایسنا، گفت: یکی از مشکلاتی که معلم ها و دانش آموزان ناشنوا در این استان دارند این است که زمانی تعدادی از آن ها به مدرسه فرستاده می شوند که در کل با زبان اشاره و لب خوانی بیگانه هستند.

وی افزود: در واقع تعدادی از دانش آموزان ناشنوا از سوی خانواده ها آنقدر دیر به مدرسه فرستاده می شوند که وقتی در مدرسه حضور می یابد مانند این است که در دنیایی دیگر قرار گرفته و یا از دنیای دیگر آمده است.

بطالبلویی با اشاره به اینکه این مشکل در زمان های گذشته خیلی زیاد بوده ولی الان بهتر شده است، ادامه داد: اما هنوز هم با این مشکل مواجه هستیم و خانواده هایی هستند که متاسفانه به معلولیت فرزند خود توجه جدی ندارند و از سوی دیگر برخی از خانواده ها نیز هستند که نسبت به این موضوع آگاهی ندارند که اگر امر آموزش را در سنین خیلی کم برای فرزند خود شروع کنند تا مقدار خیلی زیادی مشکلات این بچه ها حل می شود.

وی تاکیدکرد: سن دوسالگی سن طلایی گفتار درمانی برای یک کودک ناشنوا و تا سن چهار سالگی زمان طلایی برای کاشت حلزون است، اما متاسفانه تعدادی از خانواده ها به این موضوع توجهی ندارند.

این معلم دانش آموزان ناشنوایی خراسان شمالی تصریح کرد: این تاخیرها سبب می شود تا بچه های ناشنوا در سنین بالا به کلاس آمادگی فرستاده شوند اما میزان یادگیری در سنین بالا چقدر است که یک ناشنوا بتواند در آن سن هم لب خوانی و هم زبان اشاره را یاد بگیرد و در نتیجه باید تلاش معلم چندین برابر شود تا بتواند آن ها را به فرد ناشنوا یاد دهد.

وی با بیان اینکه همیشه سعی می کنم تا در پایه اول به دانش آموزان ناشنوا درس بدهم، گفت: سن یکی از دانش آموزان پایه اول در سال گذشته ۱۴ سال و سن یک دانش آموز کلاس اولی دیگرم امسال ۱۱ سال است.

وی در ادامه به همکاری خانواده های دانش آموزان ناشنوا نیز اشاره کرد و افزود: همکاری تعدادی از خانواده ها با معلم های مدرسه کم است، در واقع همیشه برنامه گفتار درمان و تربیت شنیداری به دانش آموز ناشنوا داده می شود تا خانواده ها در منزل با آن ها کار کنند اما در بسیاری از مواقع چنین امری دیده نمی شود.

بطالبویی ادامه داد: از سوی دیگر کتاب زبان آموز موردی است که دانش آموز ناشنوا باید با همکاری خانواده در منزل انجام دهد که آن نیز انجام نمی شود و تمامی کارهایی که باید خانواده ها در منزل انجام دهند، معلم ها در مدرسه برای دانش آموزان انجام می دهند.

معلمی که برای یادگیری دانش آموزان خطر کرونا را بر جان می خرد

وی به یکی دیگر از مشکلات دانش آموزان ناشنوا و معلم های آن ها در زمان شیوع ویروس کرونا اشاره کرد و توضیح داد: به منظور جلوگیری از ابتلا به ویروس کرونا باید از ماسک استفاده کنیم اما اگر معلم از ماسک استفاده کند، دانش آموز ناشنوا نمی تواند حرکت لب معلم را ببیند در نتیجه برای اینکه دانش آموزان ضرر نکنند و عقب نیفتند مجبور می شوم تا ماسک را بردارم.

آموزش مجزای کیفیت یادگیری را برای دانش آموزان ناشنوا کم می کند

گرآسیایی یکی دیگر از معلم های دانش آموزان ناشنوای خراسان شمالی در ادامه در گفت و گو با ایسنا، تصریح کرد: یکی از مهمترین مشکلاتی که در حال حاضر با آن مواجه هستیم آموزش از راه دور به دانش آموزان ناشنوا است.

وی با تاکید بر اینکه باید آموزش به دانش آموزان ناشنوا به صورت حضوری صورت گیرد، گفت: لب خوانی و اشاره از طریق آموزش از راه دور خیلی برای دانش آموز واضح نیست و دانش آموز نمی تواند به خوبی ارتباط برقرار کند.

وی افزود: از سوی دیگر خانواده ها نیز از ترس ابتلای فرزندانشان به ویروس کرونا کمتر آن ها را به مدرسه می فرستند که همین امر هم معلم ها و دانش آموزان ناشنوای استان را دچار  مشکل کرده است.

گران بودن تجهیزات توانبخشی از مشکلات معلمان و دانش آموزان ناشنوا

علی متقیان رئیس اداره آموزش و پرورش استثنایی خراسان شمالی همچنین در گفت و گو با ایسنا بیان کرد: سه هزار دانش آموز استثنایی در این استان مشغول تحصیل هستند که از این تعداد یک هزار و ۴۵۰ دانش آموز در مدارس استثنایی و مابقی در مدارس عادی درس می خوانند.

به گفته وی تعداد دانش آموزان ناشنوای استان نیز ۲۸۶ نفر است.

متقیان با بیان اینکه یکی از مهمترین نیازهای دانش آموزان ناشنوا ارتباط با اجتماع است، گفت: در این میان برای رفع این نیاز و ایجاد ارتباط با اجتماع نیازمند امر توانبخشی هستند ولی قیمت تجهیزات توانبخشی بالا است.

وی کمبود فضا را یکی دیگر از مشکلات دانش آموزان استثنایی استان عنوان کرد و افزود: به غیر از شهرستان بجنورد که دارای یک مدرسه مجزا برای دانش آموزان ناشنوا است بقیه شهرستان ها مدرسه ای مجزا برای دانش آموزان ناشنوا وجود ندارد و این دانش آموزان در کنار سایر دانش آموزان استثنایی مشغول تحصیل هستند.

این مقام مسئول ادامه داد: یکی از مهمترین مشکلاتی که مدارس استثنایی با دانش آموزان ناشنوا دارند این است که تعدادی از خانواده ها خیلی دیر برای آموزش فرزندان خود اقدام می کنند و به عنوان مثال در سن شش سالگی برای آموزش گفتاردرمان، زبان اشاره و ... بچه های خود اقدام می کنند که این برهه زمانی دیر است و تقریبا فایده ای ندارد.

وی تاکیدکرد: باید خانواده ها آگاه باشند که برای امر گفتار درمانی و زبان اشاره باید در سن کمتر از چهارسالگی فرزند خود اقدام کنند.

تلاش معلمان برای دانش آموزان ناشنوا در کلاس های چندپایه و چند معلولیتی

رئیس اداره آموزش و پرورش استثنایی خراسان شمالی در ادامه در ارتباط با مشکلات معلم های دانش آموزان ناشنوا نیز بیان کرد: باید تمام کلاس های درس به تجهیزات نوین توانبخشی مجهز باشند که هنوز استان ما به این مرحله نرسیده است و به عنوان مثال باید برای هر دانش آموز یک دستگاه SM وجود داشته باشد تا صداهای مزاحم را بر طرف کند و فقط بتواند صدای معلم را بشنود.

وی افزود: از سوی دیگر اغلب کلاس ها به دلیل تعداد کم دانش آموزان چند پایه است و یک معلم مجبور است به دانش آموزان ناشنوای چند پایه درس دهد و یا اینکه برخی از کلاس ها چند معلولیتی است.

متقیان در ادامه به شیوع ویروس کرونا نیز اشاره کرد و گفت: برای آموزش به دانش آموزان ناشنوا نیاز به زبان اشاره و لب خوانی است که دانش آموز با چشم ببیند و ارتباط برقرار  کند که ماسک مانع چنین امری می شود.

وی افزود: برای حل این مشکل تعدادی از معلم ها از شیلد و ماسک طلقی استفاده می کنند اما آن نیز کارساز نبوده و عرق می کند.

انتهای پیام