به گزارش پایگاه خبری تحلیلی پسین هرمزگان به نقل از ایرنا، در استان کهگیلویه و بویراحمد کار تا جایی پیش رفته که هر فردی که حس می کند در فضای مجازی و غیر مجازی اندک اعتباری دارد پیامی فرستاده و با درج شماره حساب شخصی خود مردم را به مشارکت در امر خیر تامین اقلام تحصیلی مورد نیاز دانش آموزان مناطق محروم دعوت کرده است و البته بر خلاف این همه هیاهو برای جمع کمک ها، کمتر خبری از نحوه توزیع و اهداف پشت این اقدامات بیرون آمده است.

تا همین دو سال پیش اگر خیری به سیلاب کلوار، زیلایی، جلاله و نقاط دور افتاده استان می رفت موجی از شادی و امید در میان دانش آموزان این مناطق ایجاد می شد. حالا اما داستان فرق می کند. قصه نیازهای مدارس کهگیلویه وبویراحمد از کیف و کتاب گذشته است.

 مساله  کلاس هایی است که در مرکز استان، شهر و روستا سه روز از سال را بدون معلم پشت سر گذاشته اند یا کلاس هایی است که آموزش و پرورش از سر ناچاری و کمبود نیرو، معلمانی را برای آنها فرستاده که در گذشته امتحانشان را پس داده اند و همه می دانند فاقد کیفیت و توانمندی لازم هستند.

از سویی حذف معلمان تربیت بدنی که معلوم نیست با چه استدلالی کنار گذاشته شده اند و زنگ مهم ورزش به معلمان کلاسها واگذار شده نیز خود به مشکلی تبدیل شده است چرا که با این اتفاق تنها شانس بچه هایی که ورزش مهمترین ظرفیت و استعدادشان است نیز از بین خواهد رفت همانگونه که با حذف زنگ انشا در مدارس شانس آنهایی که می توانستند امروز با نبوغشان ادبیات را متحول کنند از بین رفت.

مساله حذف مشاور از مدارس زیر ۳۰۰ دانش آموز هم همه را نگران کرده است.جکایت فضای فیزیکی مستهلک و رنگ و رو پریده که شوق و ذوق تحصیل در مدارس دولتی را از دانش آموزان می گیرد همه به قوت خود باقیست.

 اما ظاهرا آنقدر تبلیغ کرده ایم که کیف و دفتر و مداد تنها عامل بازدارنده کودکان از تحصیل شده که خودمان هم باورمان شده این تنها مشکل است. خیرین هم بر اساس آنچه ما نشان داده و روی آن تاکید کرده ایم همه تلاششان را گذاشته اند که این مشکلات را حل کنند و در این میان گاهی افرادی سوء استفاده هم می کنند که البته پیدا کردن آنها برای شهروندان عادی کاری سخت است.

در آستانه سال تحصیلی  یک خیر حدود ۴۰۰ بسته لوازم تحریر و خیر دیگری حدود ۱۰ میلیون تومان، خیر دیگری ۲۰ میلیون تومان و خیر دیگری ۴۰۰ پکیج کامل به دانش آموزان مارگون اهدا کردند. اینها مواردی بود که رسانه ای شد مواردی هم توسط دستگاه های خیریه ای که انگیزه های سیاسی و غیر سیاسی داشتند به این دانش آموزان اهدا شد و ده ها مورد هم رسانه ای نشد.

اما کمک به دانش آموزان  به همین جا هم ختم نمی شود. در سال تحصیلی جدید، بسته های لوازم‌ التحریر و اقلام دیگری شامل کیف و کفش از طریق کمیته امداد امام خمینی (ره)، کمک های خیرین و نوسازی مدارس بین دانش آموزان مدارس عشایری توزیع می شود.

امور بانوان استانداری، آموزش و پرورش و بسیاری از دستگاه ها نیز به صورت جداگانه در شروع هر سال بسته هایی را برای اهدا به دانش آموزان به روستاها می برند. در سطح کشور نیز خیریه های بزرگ برای این مناطق اقدام به جمع آوری کمک می کنند.تعدا زیادی از شماره های ستاره مربعی نیز برای جمع آوری کمک به ترویج مهربانی در مهر اختصاص داده شده است.

با این حال  این سوال پیش می آید مگر روستاهای این استان چه تعداد دانش آموز دارد و چند درصد این  دانش آموزان محرومند و چه تعدادشان محرومیتشان درحد نیاز به کیف و لوازم تحریر است.

این همان سوالی است که در شروع هر سال تحصیلی باید به آن پاسخ داده شود و بر اساس آن خیرین به سمتی هدایت شوند که کمکهای آنها علاوه بر تاثیر گذاری فرهنگی، بیشترین بازدهی را داشته باشد و به معنای واقعی روی آینده این کودکان تاثیر بگذارد.

اما واقعیت این است بسیاری از دانش آموزان این روستاها با حجم انبوهی از بسته های لوازم تحریر اهدایی مواجه هستند بی آنکه کلاس درس استانداردی داشته باشند و یا آنچنان که مسئولان می گویند از امکانات اولیه ای مانند سرویس بهداشتی در مدارس خود برخوردار باشند.

 اگر چه هیچ سازمانی نمی تواند برای هیچ خیری تصمیم گیری کند اما از آنجایی که خیریه و بخشش  از مال جنبه های فرهنگی دارد و این اقدامات تاثیر مستقیمی روی آینده این کودکان دارد پس لازم است آموزش و پرورش به عنوان متولی تعلیم و تربیت به موضوع خیریه ها و اقدامتشان ورود کند.

اگر موضوع خیریه ها و کمک های خیرخواهانه ساماندهی شود دیگر لازم نیست آموزش و پرورش همان کاری را انجام دهد که یک خیر قصدش را دارد و از طرفی عزت نفس  دانش آموزان نیز در پروسه انجام اقدامات خیرخواهانه زیر سوال نمی رود. در نهایت همین اندک اندک هایی که بین دانش آموزان تقسیم می شود وخروجی هم ندارد در صورت تجمیع، می تواند زمینه رشد و شکوفایی دانش آموزان  را فراهم کند و رضایت قلبی خیرین هم فراهم خواهد شد.

در سال تحصیلی ۹۸- ۹۹حدود ۱۶۱ هزار دانش آموز در سه هزار و ۲۰ مدرسه در قالب ۹ هزار ۱۲۲ کلاس درس در استان مشغول تحصیل هستند که ۱۲۹ فضای آموزشی استان استیجاری است.

۱۶۶۲/۹۹۲۹

انتهای پیام